Όταν με πιάνω να κοιτάζω με μανία το κενό νιώθω σα να κάνω αναπάντητες στο θάνατο φοβάμαι αν απαντήσει πως δε θα χω τι να πω κι ότι για να με τιμωρήσει θα 'ρθει να με κάνει αθάνατο Με ξεγελάει η πραγματικότητα και η οικειότητα έχει ένα πρόβλημα μαζί μου όσο με θυμάμαι σαν οντότητα λιμνάζουν οι εμμονές μου στη γούρνα που ξεδιψούν οι δαίμονές μου πες μου πες μου...βρίσκεις καμιά ομοιότητα; δε φοράω προσωπεία έχω μόνο στη διάθεση μου πολλά αποπροσωποποιημένα πρόσωπα σε μία κακοφτιαγμένη και διαρκή άνω τελεία με γοήτευε πάντα η σιωπή ψιθυρίζοντάς μου στ' αυτί αστεία ανέκαθεν συνεπής, με την ελπίδα να καταφέρω ν' αργήσω λίγο στην ίδια μου την κηδεία φωτογραφία του ψυχισμού μου μ' ένα μικρόφωνο σ' ασφυξία η καλύτερη φάρσα είναι να τρομάζω τη σκοτεινή μου πλευρά με φακό όποτε πάει να την πιάσει υπνηλία σχεδιάζω εσκεμμένα στο χάος στραβά τη νοητή μου ευθεία να δυσκολέψω έτσι κάποια ενδεχόμενη παράλληλή μελλοντική της πορεία κάνω πειράματα σε τρυβλία με δίσκους στίχους κι αμφιθυμία πολλά φορτία, βαριά φορτία καρδιά μου κρύα κάψε τα θεία γραμμικώς εξαρτημένων υποσυνόλων στη δυστοπία βουνά βλημάτων από χρυσάφι, φίμωτρα, κράνη από δειλία λευκές επιταγές μνήμες κοντές και βλακεία μελετημένες δόσεις πλήθη βορά στην αυτοχειρία κεκαλυμμένη νομικά υφέρπουσα ανθρωποφαγία... Φάσμα Δέλτα φαντασμάτων δίχως όνομα θεμέλιος λίθος ραγισμένος απ' το ζόρισμα ως συνήθως χρήσιμος ηλίθιος, σκάρτο εμπόρευμα πληγή που αιμορραγεί χρόνο και όνειρα μόνιμα Πήρα μια αλήθεια κάποτε στα δυο μου χέρια και την κοιτούσα μ' ότι είχε απομείνει αθώο στο βλέμμα μου είπαν μην το κάνεις θέμα, τα πάντα στη διαδρομή είναι ψέμα εκτός από την αρχή και το τέρμα,έκανα καμβά το δέρμα, άδειο δοχείο ηλεκτροχημεία κόκαλα σάρκα κι αίμα, μην κοντοστέκεσαι ρε προσπέρνα δισεκατομμύρια σαν εμένα, μην το σκέφτεσαι, το κέρμα από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις θα' ναι πάντα κέρμα αυτός ο φόβος φυλάει τα έρμα κόσμοι συνθλίβονται, αισθήματα πνίγονται οι ένοχοι κρύβονται, θύματα κείτονται κι όλα επαφίενται κι όλα εσωκλείονται στο μηδέν και στο ένα αν το αντέχεις γέρνα... ως εδώ για μένα καλώς σε βρήκα ψέμα, φώτα σβηστά μάτια κλαμένα αυτιά ανοιχτά εντοιχισμένα, όλα στραμμένα σε εσένα μίλα μου ευθέως για μοναξιά από μιας οθόνης τον πυθμένα η πέτρα στράγγιξε από οινόπνευμα στ' αντίθετο ρεύμα τρύπια σαμπρέλα μεσοπέλαγα για τον καθένα η τρέλα στις τσέπες μου μόνο περαστικά και περασμένα δε σε κρατούν στην επιφάνεια, η αδράνεια 2 σταθμά και 2 μέτρα μέτρα τα λόγια σου βουή πλανεύτρα, κλέφτρα ποτέ δε ξέχασα την έχθρα μας, τα μέσα μας θ' αλληλοφαγωθούν, πριν δουν τα έξω μας, βάρα την πόρτα φεύγοντας ξέρασες πάνω στα πολλά η φτήνια φθίνει τα φτηνά κι ο φθόνος μόνος μεγαλέμπορας, αυτά...

Αν είχα 1 ευρώ για κάθε δίσκο που χω βγάλει θα 'χα 2 ευρώ στην τσέπη κι από δω παν κι οι άλλοι Όσα έχεις φτύσει και προδώσει, χρωστάω σα χάρη σε κάθε παλικάρι που φωτιά αγκαλιά είχε πάρει φοβητσιάρη, πάμε πάλι, από την αρχή να τ 'ακούσουν μερικοί μερικοί κατευθείαν απ' την πηγή Σε νύχτες στείρες που βουτάγαμε σε βόθρους με δισκάκια και στίχους γι ΄ αναπνευστήρες ψάχνοντας νέους κόσμους και δίναμε όρκους, σε γνώριμους χώρους με τζιν και μπύρες Τόσο κοντά μα και τόσο μακριά απ ΄ τους ανθρώπους Θα το πούνε νοσταλγία οι αλλαγμένοι αλλά δεν είναι γιατί ακόμα έτσι το κάνουμε κι έτσι το ζούμε φίλε Θα ΄ταν ψέμα μεγάλο κάπως αλλιώς να το πούμε μπας και σε λίγα ζευγάρια αυτιά ακόμα χωθούμε Όμως ντρέπομαι πολύ δεν πάει ο νους σου στο γιατί ξέρω μονάχα να δουλεύω δε ξέρω να κρατήσω ένα παιδί από το χέρι. Με στοργή και υπομονή έναν τρόπο να του δείξω να τα καταφέρει Γεννήθηκα γέρος κι όταν το πήρα χαμπάρι μου παν «δεν έχεις μεταδοτικότητα που να σε πάρει...» Είναι η μπαλάντα των κλεφτών και των κλεμμένων Γδούπος μέσα απ' τη γενιά των κοιμισμένων Είναι η μπαλάντα ποιητών ξεπουλημένων Να γουστάρουν οι στρατιές ρομαντικών και κολλημένων Είναι η μπαλάντα εφήβων διαταραγμένων Κι ενήλικων στίχων καταραμένων Είναι η μπαλάντα 'κείνων των χαμένων τρένων Των παιχνιδιών από την έναρξη στημένων Εδώ τριγύρω όπως θα ξέρεις πάντοτε ήμασταν λίγοι Αλλά πιο λίγοι απ΄ όσο νόμιζες και παίρνω όποια μου πρέπει ευθύνη Είδαν ότι γαμιόμαστε πλακώσανε οι ξύπνιοι Και δε λογάριασα για εχθρούς όσους δηλώνανε φίλοι Σκατά στα μούτρα μου κύριοι μην ακουστεί παραπονιάρικο Με κόφτει πιο πολύ που έπαιρνα ρέστα από χιλιάρικο Τώρα με 3 ευρώ βάζουν τα γέλια στο μπακάλικο Ο μισθός είναι μικρότερος κι από ένα χαρτονόμισμα Πρόχειρο διαγώνισμα σε στίχους και παραγωγή Θα βαθμολογηθεί η δεινότητα η ερμηνευτική Ποιητική αδεία και στην απύθμενη βλακεία Φραγκοφονιάς με ψαροντούφεκο πολύ παλιά ιστορία Έλα να σε χαρώ έλα καν' τα μασούρι Έχει πάψει να χει πλάκα αυτό το ηλίθιο κουσούρι Με τους Psyclinic Tactix θα χαλάμε το γούρι Κατσικοπόδαρα τέρατα μέσα στης φάσης τ' αχούρι Κι εγώ ακόμα εδώ ραπάρω, ακόμα φαρδιά φοράω Στα μάτια σε κοιτάω και με τα δόντια κρατάω Το στίχο που 'γραψε ο κυρ Μάνος στου νου του πάνω τη χτίση «Πως Τίποτα δε χάνεται αν για λίγο έχει ζήσει» Είναι η μπαλάντα των κλεφτών και των κλεμμένων Γδούπος μέσα απ' τη γενιά των κοιμισμένων Είναι η μπαλάντα ποιητών ξεπουλημένων Να γουστάρουν οι στρατιές ρομαντικών και κολλημένων Είναι η μπαλάντα εφήβων διαταραγμένων Κι ενήλικων στίχων καταραμένων Είναι η μπαλάντα 'κείνων των χαμένων τρένων Των παιχνιδιών από την έναρξη στημένων Ούτε ένα λάθος δε μ'άφησε χώρο για να αναπνεύσω μισό βήμα για φόρα κι ορμούσα για να τ' ανατρέψω Μου είναι δύσκολο πολύ να ισορροπήσω εκεί έξω Δεν κοίταξα ποτέ το τομάρι μου να βολέψω άνοιξε η μύτη, το κεφάλι μου, τα χέρια μου ματώσανε και τώρα φτύνω το αίμα όσων πρώτοι με δαγκώσανε Με νιώσανε για τα καλά κίνητρα σκοτεινά Οι σαχλαμάρες δεν αλλάζουν εκφρασμένες ποιητικά Στον εαυτό μου σκωπτικά είπα «γέρασες στα επειδή...» Απ' τον καθρέφτη βγήκα και μου έκατσα μια μπουνιά στ' αφτί για να συνέλθω Εντάξει το ελέγχω μέχρι εκεί και θα παίξω με τους όρους που έχουνε τεθεί Ν' ανεβάζουμε πήχυ πηχύ τον πήχη π.χ. κι ας μη μας πετύχει η τύχη κι ας βρεθούμε στη γη φυτευτοί Στο πι και φι, χωρίς δίχτυ γιατί στη ψυχοκλινική η τρέλα με τη λογική καταπατούν τη μουσική Έχει μείνει δίψα, πάθος και μια αλήθεια πικρή Όρθιος βράχος να θυμίζει περασμένη εποχή Έχει μείνει αγάπη, μνήμη , τεχνική, αισθητική και το φινίρισμά μας από την παλιά καλή κοπή